ویکی‌خبر:خودآموز دیدگاه بی‌طرف

بی‌طرفی به معنای واقعی وجود ندارد. علمای علم خبر و ارتباطات معتقدند که بی‌طرفی یک واژه مبهم، نسبی و غیرقابل اندازه‌گیری است در حالی که بیان خبر در ذات خود نوعی قضاوت را به همراه دارد. دلیل این مفهوم در آن‌جا نهفته است که اخبار باارزش معمولاً چالش بین دو یا چند طرف را به تصویر می‌کشد. خبر چالش خود چالش برانگیز است و در چالش‌های بشری طبیعتاً حق با یک طرف بیش از طرف دیگر است و الّا اصلاً چالش بی‌معنی است. بنابراین "بیان کننده خبر چالش به نوعی مجبور به قضاوت است." در قضاوت نیز بی‌طرفی معنی ندارد. بلکه بی‌طرفی خود یک نوع طرفداری است. بی‌طرفی واژه‌ای تزیینی و تبلیغاتی به‌شمار می‌رود. از همین رو است که تقریباً همه رسانه‌های گروهی جهان ادعای بی‌طرفی می‌کنند ولی معمولاً افکار عمومی هیچ رسانه‌ای را بی‌طرف نمی‌داند!
در حقیقت خبرنگار نمی‌تواند بلکه نباید بی‌طرف باشد. مثلاً نفر الف و ب با هم سر یک معامله تجاری اختلاف دارند و هر کدام معتقد است که دیگری سر او کلاه گذاشته است. برای خبرنگاری که مطمئن شده است که الف سر ب را کلاه گذاشته است بی‌طرفی نامطلوب است چرا که خواهد گفت: الف معتقد است که ب در این معامله به او اجحاف کرده است با این حال ب نیز معتقد است که الف سر او کلاه گذاشته است! این بی‌طرفی نوعی طرفداری از طرف ظالم است.
بنابراین بهتر است از واژه انصاف استفاده نماییم. انصاف مفهوم نوعی عدالت گرایی را در خود گنجانده است که به گوینده و نویسنده و هر قضاوت‌کننده‌ای یادآور می‌شود همه جوانب را در نظر بگیر و عادلانه نظر بگو حتی اگر نظرت بر ضد یکی از طرفین باشد که معمولاً چنین است. عدالت یعنی هر آن چه که واقعیت است بیان شود حتی اگر به ضرر یکی از طرفین.